យោងតាមការស្រាវជ្រាវបានឱ្យដឹងថា ទំនាក់ទំនងនៃការគេង និងសម្ពាធឈាមខ្ពស់ត្រូវបានគេសិក្សារអង្កេតកន្លងមកហើយ។ ហើយដើម្បីបញ្ជាក់ឱ្យកាន់តែច្បាស់អំពីទំនាក់ទំនងនេះ អ្នកជំនាញបានប្រមូលទិន្នន័យពីការសិក្សាចំនួន 16 ដែលបានធ្វើឡើងនៅចន្លោះខែមករា ឆ្នាំ 2000 និងខែឧសភា ឆ្នាំ 2023។

ការសិក្សានេះ បានធ្វើឡើងទៅលើ មនុស្សជាង 1 លាននាក់មកពីប្រទេសចំនួន 6 ដែលមិនធ្លាប់មានប្រវត្តិជំងឺលើសឈាម។ ពួគត្រូវបានដាក់ការតាមដានជាមធ្យមក្នុងរយៈពេល 5 ឆ្នាំ ដែលក្នុងនោះក៏មានដែរ អ្នកដែលត្រូវបានតាមដាន ចាប់ពី ២ឆ្នាំកន្លះ រហូតដល់18 ឆ្នាំ ។

ការសិក្សារកឃើញថា រយៈពេលនៃការគេងខ្លីតិចជាង៧ម៉ោង មានទំនាក់ទំនងទៅនឹងហានិភ័យខ្ពស់នៃការវិវត្តទៅជាជំងឺលើសឈាម រហូតដល់7%។ ប្រសិនបើការគេងតិចជាង៥ម៉ោង គឺបង្កើនហានិភ័យកាន់តែខ្ពស់រហូតដល់ 11% ។

ការសិក្សារនេះ ក្រុមអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រ ​មិនបានរកឃើញភាពខុសគ្នាណាមួយ ទៅលើអាយុនោះឡើយ។ ប៉ុន្តែការសិក្សារ រកឃើញថា ស្ត្រីដែលគេងតិចជាងប្រាំពីរម៉ោង មានហានិភ័យខ្ពស់ជាងបុរស 7% ។

ទោះបីយ៉ាងណា អ្នកស្រាវជ្រាវបានបញ្ជាក់ថា ​ការសិក្សានេះក៏នៅមានដែនកំណត់មួយចំនួនដែរ ព្រោះថា​រយៈពេលនៃការគេង គឺត្រូវបានរាយការណ៍ដោយបុគ្គលនោះខ្លួនឯង។ ម្យ៉ាងវិញទៀត ការសិក្សារទាំងនោះ មិនបានកំណត់និយមន័យនៃការគេងរយៈពេលខ្លីនោះច្បាស់លាស់ទេ ដោយអ្នកខ្លះនិយាយថាតិចជាងប្រាំម៉ោង និងខ្លះនិយាយថាតិចជាងប្រាំមួយ។ បើទោះជា៥ម៉ោង ឬ៦ម៉ោងក៏ដោយ សុទ្ធតែហុចផលអាក្រក់ដល់ការកើនឡើងសំពាធឈាម។

ហេតុអ្វី​បាន​ជា​ការ​គេង​មិន​បាន​គ្រប់​គ្រាន់​ ​ធ្វើ​ឱ្យ​សម្ពាធ​ឈាម​ឡើង​ខ្ពស់?

បើតាមវេ​ជ្ជបណ្ឌិត បានលើកឡើងពី មូលហេតុ៣យ៉ាង ​ដែលការគេងអាចប៉ះពាល់ដល់សម្ពាធឈាម៖  ប្រព័ន្ធសរសៃប្រសាទ (sympathetic nervous system activation)  អតុល្យភាពអ័រម៉ូន និងការរលាក។

នៅពេលដែលយើងគេងមិនគ្រប់គ្រាន់ រាងកាយរបស់យើងយល់ថាវាជាភាពតានតឹងឬក៏សំពាធ ដែលបង្កឱ្យមានការកើនឡើងនៃសកម្មភាពនៃប្រព័ន្ធសរសៃប្រសាទស្វយ័ត sympathetic nervous system ។

ប្រព័ន្ធនេះទទួលខុសត្រូវចំពោះការឆ្លើយតបការតតាំង  ហើយសកម្មរបស់វានាំឱ្យមានការបញ្ចេញអរម៉ូនស្ត្រេសម្យ៉ាង ដូចជា adrenaline និង cortisol ។ អរម៉ូនទាំងនេះអាចបង្កើនចង្វាក់បេះដូង និងរឹតបន្តឹងសរសៃឈាម។ នេះបង្កើតភាពតានតឹងកាន់តែខ្លាំងចំពោះលំហូរឈាម និងបង្កើនសម្ពាធឈាម។ បន្ថែមលើនេះ ការគេងមិនបានគ្រប់គ្រាន់ក៏អាចបង្កើតអតុល្យភាពអ័រម៉ូនផងដែរ។

Renin និង aldosterone ដែលជាអរម៉ូន ជួយគ្រប់គ្រងតុល្យភាពជាតិទឹក និងអេឡិចត្រូលីត អាចក្លាយទៅជាមានការបាត់បង់លំនឹង ដែលបណ្តាលឱ្យសូដ្យូមកើនឡើង។ សូដ្យូមដែលកើនឡើងនេះ នាំទៅរកការកកស្ទះជាតិទឹក ដែលអាចរួមចំណែកដល់ការកើនឡើងសម្ពាធឈាម។

លើសពីនេះ leptin ដែលគ្រប់គ្រងចំណង់អាហារ និងថាមពលត្រូវបានរំខាន ដែលនាំឱ្យមានការឃ្លាន និងការឡើងទម្ងន់ ។ ការឡើងទម្ងន់ត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់ទៅនឹងជំងឺលើសឈាម។

ទីបំផុត ការគេងមិនលក់ជាប្រចាំ ត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់ទៅនឹងការកើនឡើងនៃការរលាក។ ការរលាករ៉ាំរ៉ៃបំផ្លាញស្រទាប់ភ្នាសជាលិកា endothelial នៃសរសៃឈាមដែលធ្វើឱ្យងាយនឹងកកកុញនូវកំណក។ កត្តានេះនាំឱ្យសរសៃឈាមរួមតូច ដែលអាចរឹតបន្តឹងលំហូរឈាម ធ្វើឱ្យសម្ពាធឈាមកើនឡើង។ ការរលាកក៏អាចប៉ះពាល់ដល់មុខងារតម្រងនោមដែរ ដែលចាំបាច់ក្នុងការគ្រប់គ្រងសម្ពាធឈាម។